Jest to ich wadliwe ukształtowanie. Mają na to wpływ takie czynniki jak :
- uwarunkowania genetyczne (dziedziczność)
- dysproporcja rozwoju kości i mięśni
(stąd karmy bytowe częstokroć mają na celu jak najwolniejszy wzrost szczenięcia, a nie gwałtowny, skokowy)
- czynniki żywieniowe
Dysplazja stawów biodrowych ujawnia się u psów młodych pomiędzy 4-12 m.ż. (max. do 15-go). W przypadku psów 7-8 letnich zmiany w stawie są już raczej zmianami zwyrodnieniowymi.
Jeżeli jesteśmy posiadaczami młodego psa, który może być podejrzewany o dysplazję, powinniśmy zwrócić uwagę na to jak chodzi, jak siedzi :
- czy nie widać koślawości kończyn tylnych,
- czy są one symetrycznie umięśnione,
- czy pies chodząc nie odciąża którejś z nóg,
- czy chodząc nie wykazuje oznak bólu
Lekarz weterynarii, do którego trafia pies z podejrzeniem dysplazji stawów biodrowych, na pewno przeprowadzi z nami bardzo szczegółowy wywiad, wykona szereg badań – tzw. prób specjalnych, które pozwolą się mu zorientować o stanie kośca naszego pupila. Kluczowym jest jednak badanie RTG.
Zdjęcie rtg wykonywane jest zawsze w znieczuleniu ogólnym (pełnej narkozie). Jest to koniczne ze względu na rozluźnienie mięśni i prawidłowe ułożenie kończyn podczas projekcji. Na pewno należy wykonać kilka zdjęć – w kilku pozycjach (ułożeniach kończyn). Położenie w najpopularniejszej, tylko grzbietowo-brzusznej (czyli nasz pies leży na plecach) jest wystarczające jedynie u psów dorosłych, ze zmianami zwyrodnieniowymi. U psów młodych konieczne są jeszcze inne ułożenia.
Jeżeli zostanie u naszego podopiecznego zdiagnozowana dysplazja możliwych jest kilka sposobów leczenia. Zawsze o jego wyborze decyduje lekarz. :
A) leczenie zachowawcze:
– psy z nieznacznie wyrażonymi objawami bólowymi:
- ograniczony ruch (nie jest zalecane aby do czasu ukończenia wzrostu pies biegał przy rowerze)
- kontrola masy ciała
- systematyczny ruch
- pływanie
– zwierzęta z wyraźnie zaznaczonymi objawami bólowymi oraz zmianami zwyrodnieniowymi w stawach:
- leki przeciw bólowe (zawsze o rodzaju i dawce decyduje lekarz)
- terapia ruchem
- odżywki chondroprotekcyjne (czyli mające na celu ochronę chrząstek stawowych, hamowanie procesów zwyrodnieniowych oraz wspomagających regenerację struktur stawu).
B) leczenie operacyjne:
(musi być ono dobierane indywidualnie dla każdego pacjenta, a ma na celu zminimalizowanie bólu, zapobieganie i zminimalizowanie występowania zmian zwyrodnieniowych; o rodzaju zabiegu zawsze decyduje lekarz).
- symphysiodeza – zabieg przeznaczony p/w dla psów młodych, rozwijających się, z intensywnym wzrostem kośćca (u psów bardzo dużych raz może być wykonywany do 20 tyg. życia, u dużych ras do 16 tygodnia)
Jest to metoda mało inwazyjna i powoduje zmianę ustawienia panewki miednicy
- potrójna osteotomia kości miednicy – przeznaczona dla zwierząt rosnących, pomiędzy 5 – 10 miesiącem życia.
Warunkiem wykonania jest brak zmian zwyrodnieniowych w stawie biodrowym. Nie można też wykonywać tego zabiegu po zakończeniu wzrostu psa.
Metoda polega na przecięciu kości miednicy w trzech różnych miejscach, a następnie takim ich połączeniu, aby zmienić kąt ustawienia panewki miednicy względem głowy kości udowej.
- osteotomia podkrętarzowa
- odnerwieni stawu biodrowego – może być wykonywana zarówno u młodych, jak i dorosłych psów, ale tylko w przypadku bolesności
- amputacja głowy i szyjki kości udowej
Zasadność wykonania danego zabiegu zawsze ocenia prowadzący lekarz weterynarii. Na pewno dobierze najbardziej optymalną metodę leczenia Państwa psa. Wyjaśni też szczegóły operacji chirurgicznej (powyżej przedstawiony jest tylko powierzchowny szkic) oraz rehabilitacji po niej.